KÖPEK SALDIRISI; ÇOCUK VE ANNE YARALI

 Sokak köpeğinin saldırdığı anne ve ilkokul öğrencisi kızı yaralandı.

KISA SÜRE ÖNCE AYNI VAHŞETLE KARŞI KARŞIYA KALAN VATANDAN SOSYAL MEDYADAN ÇAĞRI YAPARAK KONU HAKKINDA TEDBİR ALINMASINI İSTERKEN ŞU CÜMLELERİ KULLANMIŞTI; “O an orada bir anne ile çocuk da olabilirdi, yaşlı biri yada benim gösterdiğim tepkiyi gösteremeyecek biri de olabilirdi.”

Alınan bilgiye göre, Kervansaray Mahallesi’nde yaşayan Sinem A. ve kızı Hatice A, okul servisi bekledikleri sırada sokak köpeğinin saldırısına uğradı.

Çevredekilerin yardımıyla köpek olay yerinden uzaklaştırıldı. Köpeğin saldırısıyla yaralanan anne ve kızı, sağlık ekibi tarafından Ahi Evran Üniversitesi Eğitim ve Araştırma Hastanesine kaldırıldı.

Yaralı anne ve kızının hayati tehlikesinin bulunmadığı öğrenildi.

30 EYLÜL TARİHİNDE YAŞADIĞI KORKUNÇ OLAYI DİLE GETİREN OĞUZ DURDU’NUN PAYLAŞIMININ TAM METNİ

Bu gün saat 23:10 gibi, Ahi Stadyumunda koşumu bitirmiş eve dönerken, stadın yanındaki otobüs durağının hemen kenarında, Örnek Gıda ‘nın karşısında yedi tane sokak köpeğinin saldırısına uğradım. O an ilk yaptığım hareket; olduğum yere, kaldırımın kenarına oturmak oldu. Köpekler etrafımda daire oluşturdu,arkamdaki köpeklerin bırakın havlamasını, nefeslerini boynumda hissediyordum, tam karşımda da iki köpek dilleri dışarıda, gözlerime bakarak havlıyorlardı. Yerde bir heykel gibi, gözlerimi karşımdaki iki köpeğin gözlerine dikmiş duruyordum. Yoldan arabalar geçiyordu ve içindeki insanlar köpeklerden oluşan bir dairenin içinde kımıldamadan duran bana bakıyorlardı,kolumu kaldırmadan elimi kullanarak durmaları yönünde işaret ettim ama hiçbiri durmadı, üstelik bu hareketimi fark eden köpeklerin havlama şiddeti daha da artıyordu. Düşüncelerimdeki davranışları sadece gözlerime yüklemekten başka çarem kalmamıştı, ama karşımdaki iki köpekten birinin bakışı çok daha karanlık bakışıydı ve köpek dişleri her an yüzümden bir parça alacak gibi, gecenin içinde gümüş bir kılıç gibi parlıyordu, köpeğin bu durumu biran için küçük bir boşluk bulur bulmaz beni kaçma düşüncesine sevk etti, ama bu çaresiz ve sonucu vahim olabilecek bir kaçış planıydı; çünkü o an yedi köpekte bana cm ler le ifade edilecek yakındı ve refleksleri benden çok daha güçlüydü, kaçış anı için kafamda geliştirdiğim savunma sisteminde de ancak bir tanesi ile mücadele edebilirdim.Sakinliğimi korumak ve etraftan gelecek yardımı beklemekten başka çarem yoktu. Ama o yardım bir türlü gelmiyordu, insanlar yardım etmeyi kendilerine vazife hissetmiyordu. Bir süre sonra köpeklerin çoğu benden uzaklaştı,seslerinden bunu anlayabiliyordum ama karşımdaki iki köpek hala duruyordu. Bir kaç dakika sonra genç bir arkadaş yardımıma geldi, ve o iki köpeği uzaklaştırdı. Kendisi ile biraz yürüdük ve kendisi yakındaki bir birahaneye girdi, abi seni gördüm de ,geldim , kardeşinin arkadaşıyım dedi ve ben de teşekkürlerimi sundum,ayrıldık. İyiliğin nereden ,ne zaman ve kimden geleceği belli olmuyor. Sevgili yetkililer lütfen bu sokak hayvanlarına bir çare bulun, o an orada bir anne ile çocuk da olabilirdi, yaşlı biri yada benim gösterdiğim tepkiyi gösteremeyecek biri de olabilirdi.

Comments

comments